Sjećate li se ‘zvučnih dopisnica’? Jednu od njih, Dubrovnik, pronašli smo na YouTube kanalu, a zapjevala nam je pjesmu ‘Ajme meni, ajme’ Marija Nardellija iz 1958.
Sama raglednica napravljena je 1962. godine, a radila se na način da se u fotografiju-ploču utisne audio, što je u to doba radio Jugoton u Zagrebu.
Sve što čujete u ovoj snimci je autentično. Stoga, samo se ‘zavalite’, uživajte, ovdje pročitajte opis razglednice-ploče, a prenosimo i riječi pjesme.
AJME MENI, AJME
Ajme, ajme, ajme meni ajme,
Sto ce meni broda trista, sto ce meni pare,
sto cu kad sam uvijek tuzan, ne voli me Mare.
Sto ce meni broda trista, sto ce meni pare,
sto cu kad sam uvijek tuzan, ne voli me Mare.
Mare, Mare, moja lijepa Mare,
Ubr’o sam ti cvijetri’ bijeli’, donio sam ti dare,
daj mi se nasmijesi malo, moja lijepa Mare.
Ubr’o sam ti cvijetri’ bijeli’, donio sam ti dare,
daj mi se nasmijesi malo, moja lijepa Mare.
Ajme, ajme, ajme meni ajme,
Mare nece ni da cuje, ni da primi dare,
opet sam cu zvjezde brojit, ne voli me Mare.
Mare nece ni da cuje, ni da primi dare,
opet sam cu zvjezde brojit, ne voli me Mare.
Mare, Mare, moja lijepa Mare,
Kosa ti je kano vali, oci kano more,
da mi se utopit u njim’, moja lijepa Mare.
Kosa ti je kano vali, oci kano more,
da mi se utopit u njim’, moja lijepa Mare.
Ajme, ajme, ajme meni ajme,
Tebi pjevam cijele noci, kantam sve do zore,
al zaludu nema druge, moram poc na more.
Tebi pjevam cijele noci, kantam sve do zore,
al zaludu nema druge, moram poc na more.