Ovaj velikan hrvatske književnosti talijanskog podrijetla rođen je u Dubrovniku davne 1482. godine kao Nikola. Ime Mavro preuzima kasnije kao redovnik. Nosio je i obiteljski nadimak Čavčić.
Prvo je obrazovanje stekao u dubrovačkoj gradskoj školi, a potom u benediktinskom samostanu na Mljetu. Zaredio se 1509. godine. Bio je zadužen da provede reformu u mljetskom samostanu ali je, naizglednije zbog neslaganja, bez traženja dopuštenja od nadležnih 1517. godine otišao u Italiju. Zbog tog čina dubrovačka ga je vlada doživotno prognala, pa ipak ga pomilovala 1522. kada se vraća i to najprije na Lokrum. Nadalje je služio u više benediktinskih samostana u Republici.
Hvalili su ga dubrovački književnici, čak i naš najveći komediograf Marin Držić u prologu Tirene. Za života Vetranović ništa nije tiskao, a opus mu obuhvaća između 30 i 40 tisuća stihova, sačuvanih u nekoliko zasebnih manjih rukopisa te u trima opsežnim rukopisnim knjigama, označenim brojevima od 4 do 6, što znači da su na žalost prve tri izgubljene. U mladosti je pisao ljubavnu poeziju, no ona nije sačuvana. Opus mu je po tematici vrlo raznolik. Pisao je vjerske tekstove, crkvena prikazanja, pastorale, drame i pjesme.
Vetranović je umro upravo na današnji dan, 15. siječnja 1576. godine. Pokopan je u Svetom Jakovu na Višnjici.
NA DANAŠNJI DAN 1576. Umro Mavro Vetranović
